Poznaj usługę
Metoda NDT-Bobath
„Nie uczymy ruchów, ale czynimy, aby były możliwe.”
(K. B. Bobath 1981 r)
Metoda NDT-Bobath została zapoczątkowana w latach czterdziestych XX wieku w Londynie przez fizjoterapeutkę Bertę Bobath i jej męża Karela – neurologa. Metodę rozwijano i modyfikowano równocześnie ze zdobywanymi doświadczeniami praktycznymi i osiągnięciami wiedzy medycznej, głównie z zakresu neurofizjologii oraz obserwacji przebiegu prawidłowego i nieprawidłowego rozwoju ruchowego dzieci.
Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości.
W pracy z dzieckiem według koncepcji NDT-Bobath, głównym punktem jest obserwacja i analiza możliwości oraz trudności w wykonywaniu funkcjonalnych ruchów. W obserwacji zwraca się uwagę na to, co dziecko jest w stanie wykonać, a czego nie potrafi. Wnikliwą analizę ruchu stosuje się w celu określenia, co jest możliwe do osiągnięcia i w jaki sposób to osiągnąć oraz zidentyfikowania pominiętych lub atypowych elementów prawidłowego ruchu, które dają ograniczenia funkcjonalne. W ocenie funkcjonalnej dużą wagę przywiązuje się do obserwacji zachowań ruchowych i jakości wykonywanych ruchów. Aby wynikiem obserwacji i badania była właściwa diagnoza, terapeuta musi znać bardzo dobrze przebieg prawidłowego rozwoju dziecka i symptomy wskazujące na zaburzenia rozwojowe. Uzupełnieniem są zawsze dane z wywiadu oraz obawy zgłaszane przez rodziców.
Rozpoczynając usprawnianie jak najwcześniej, zapobiega się dominacji i utrwalaniu się nieprawidłowych wzorców ruchowych, w jakich dziecko prowadzi swoją aktywność ruchową.
Usprawnianie metodą NDT – Bobath skierowane jest w szczególności do dzieci z:
- opóźnionym rozwojem psychoruchowym,
- asymetrią ułożenia ciała,
- zaburzeniami koordynacji,
- uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego,
- problemami ortopedycznymi,
- mózgowym porażeniem dziecięcym,
- zaburzeniami karmienia,
- uszkodzeniem splotów nerwowych,
- a także u dzieci urodzonych zbyt wcześnie.
W usprawnianiu stosuje się specyficzne techniki ułatwiające wyzwalanie i kierowanie ruchami dziecka, starając się podążać za jego spontaniczną aktywnością.
Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:
- wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,
- hamowanie nieprawidłowych odruchów,
- wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu dziecka,
- wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.
Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych
i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane. Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka, aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka, a jednocześnie nie wywoływała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie.
Usprawnianie według koncepcji NDT-Bobath jest szczególnie przydatne w leczeniu niemowląt i dzieci, ponieważ może być łatwo włączone w ich biologiczny rytm dnia. Prawidłowo wykonywane zabiegi pielęgnacyjne, karmienie, noszenie dziecka, czy zabawa z nim są odpowiednimi momentami do utrwalania ruchów ćwiczonych przez fizjoterapeutę. Odpowiednio przeszkoleni rodzice i opiekunowie, którzy zrozumieją problemy i trudności występujące u ich dziecka kontynuują ćwiczenia w warunkach domowych.
Bibliografia:
- Borkowska, Metoda NDT-Bobath, Praktyczna fizjoterapia i rehabilitacja
- ndt-bobath.pl
komfortu i bezpieczeństwa
naszych pacjentów.